Rozdział 4

Wróciłam do domu i od razu poszłam się wykąpać by zmyć z siebie wszystkie napisy, czy też najróżniejsze obrazki. Kiedy szłam z tym wszystkim przez miasto ludzie patrzeli na mnie jak na idiotkę (czyli tak jak zawsze). Weszłam pod prysznic, odkręciłam ciepłą wodę i zaczęłam szorować ciało, by nie mieć już na nim śladów markera. Po 20 minutach spędzonych w łazience wyszłam spod prysznica i skierowałam się w stronę lustra, żeby zobaczyć czy gdzieś nie został mi jeszcze jakiś napis. Ubrałam sportowe ciuchy, włożyłam telefon do kieszeni, a słuchawki do uszu i wyszłam z domu by pobiegać. Pobiegłam w moje ulubione miejsce czyli do parku. Mijając tych wszystkich ludzi zauważyłam dwóch zakapturzonych chłopaków, którzy rozmawiali z Michałem. Mój kolega z kawiarni najwyraźniej mnie zauważył i machnął do mnie ręką. Ciągle biegnąc patrzałam na niego i odmachałam mu, równocześnie uśmiechając się do niego szeroko i ukazując mój aparat na zębach. Nagle przez mój brak uwagi odbiłam się od kogoś i upadłam tyłkiem na ziemię. Wstałam szybko, ale wiedziałam, że Michał widział wszystko i zaczął się ze mnie śmiać.
-Jak łazisz?-powiedział facet, z którym się zderzyłam. Zbierał z ziemi jakieś papiery. Najwyraźniej przeze mnie wypadły mu z rąk. Uklęknęłam szybko i zaczęłam zbierać je z nim.
-Przepraszam, zagapiłam się.-powiedziałam cała czerwona ze wstydu. Chłopak podniósł na mnie wzrok posyłając mi gniewne spojrzenie.
-Pomóc wam?-uratował całą sytuację Michał, który najwyraźniej rozbawiony moją kolejną porażką życiową podszedł do nas i zaczął zbierać papiery. Wyraźnie mogłam wyczuć od niego zapach papierosów. Unikałam z nim kontaktu wzrokowego, bo już i tak byłam pogrążona we wstydzie. Skończyliśmy zbierać rozsypane rzeczy. Oddałam je właścicielowi, który był czymś zdenerwowany i wymruczał tylko dzięki, po czym szybko skierował się w stronę samochodu.
-To twój sposób na podryw?- zapytał rozbawiony kolega z kawiarni.
-Co?
-Twoja ofiara zderza się z tobą, po czym zakochujecie się w sobie i jesteście razem na zawsze-śmiał się ze mnie ciągle co doprowadzało mnie do depresji.
-Tak masz rację tylko za każdym razem coś mi nie wychodzi i muszę udawać zawstydzoną-powiedziałam spoglądając mu prosto w oczy. Powtórzyła się sytuacja z pod centrum, kiedy to zanurzyłam się w jego oczach i nie umiałam przestać na nie patrzeć.
-Zapalisz ?- zapytał do mnie już poważniej i wysunął do mnie rękę z paczką papierosów.
-Nie dziękuję, to niezdrowe-odpowiedziałam posyłając mu spojrzenie, które miało wyrazić ,,Zabijasz tym sam siebie baranie"
-Nie to nie, nikt Cię nie zmusza. To że jesteś taką sztywniarą to już twój problem.- zaśmiał się.
-O nie, teraz przesadziłeś-złapałam całą paczkę papierosów i uciekłam 5 metrów. Michał podbiegł do mnie i powiedział z rozbawionym głosem:
-Oddaj to, bo ten dzień może się dla Ciebie źle skończyć.
-Tak? I co jeszcze powiesz?-powiedziałam ciągle udając poważną, kiedy nagle Michał złapał mnie za biodra, przyciągnął do siebie i ścisnął tak , żebym nie potrafiła uciec.
-Oddaj to!
-Pf, chciałbyś. -Podniosłam głowę uśmiechając się cwaniacko i czekając na reakcję nowego kolegi....
-Dobra sama się prosiłaś-powiedział i zaczął mnie łaskotać tak , że wybuchłam śmiechem, a wszyscy wokół patrzeli na nas uśmiechając się. Próbowałam wyrwać się z jego rąk, ale miał tyle siły, że nie potrafiłam tego zrobić. Nie wytrzymując już ze śmiechu oddałam paczkę papierosów. A on powiedział rozbawiony:
-Zbierasz może opakowania po jogurcie?
-Co? Nie?
-No popatrz ile nas łączy. Może dasz mi swój numer?-zaśmiałam się tylko i odeszłam od niego kierując się w stronę domu-Wiem, że mnie kochasz!-zawołał do mnie, na co odwróciłam tylko głowę stukając palcem o czoło, co miało mu pokazać, że jest naprawdę głupi....

__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Nowy, nowy rozdział C; Mam nadzieję, że się wam spodobał :D. Komentujcie na dole xD Macie pytania?  chętnie na nie odpowiem c: http://ask.fm/MynameisTysiax3